“วัชพืช” รกร้างหรือสร้างค่า ฉันมิได้เป็นเพียงดอกหญ้าริมทาง
“วัชพืช” รกร้างหรือสร้างค่า อย่าประมาทว่าฉันเป็นเพียงดอกหญ้าริมทาง หญ้าผือ ผือน้ำ กระดุมเงิน ดาวลูกไก่ ไข่แมงดา หางกระรอก กระถินทุ่ง พุ่มพวง หางนกยูง สายทอง ชื่อที่เราไม่คุ้นเคยมากนัก เพราะมันเป็นเพียงวัชพืชที่ขึ้นอยู่ตามข้างทาง เรือกสวนไร่นา เป็นสาวงามที่ซ่อนตัวอยู่ในพงไพร ไม่ได้ยิ่งใหญ่เปล่งประกาย แถมบางอย่างก็ยังรกหูรกตา ต้องคอยถางทิ้งอยู่ร่ำไป เพราะความคิดทำให้ชีวิตของพวกเธอเปลี่ยนไป จากวัชพืชไร้ค่า ถูกนำมาแต่งตัวเสียใหม่ ให้สาวงามได้มีโอกาสเฉิดฉาย สร้างรายได้ให้กับชุมชนบ้านสะแก ในนามของกลุ่มดอกไม้ใบหญ้า กลุ่มชาวบ้านรวมตัวกันราว 20 หลังคาเรือน ว่างจากทำนาทำไร่ก็ออกไปหาวัชพืช ที่สามารถนำมาตกแต่งแต้มสีสัน จุดเริ่มต้นจาก “ดอกหญ้าหางกระรอก” เข้าสู่ปีที่ 13 ชาวบ้านได้ประยุกต์เพิ่มเป็นวัชพืชนับ 10 ชนิด จนปัจจุบันผลิตเพื่อจำหน่ายกันแทบไม่ทัน ดอกไม้ใบหญ้าที่ผ่านกระบวนการตกแต่งให้สวยงาม ใช้สีย้อมกกมาเพิ่มสีสันให้สดใส พร้อมตากให้แห้ง