“วัชพืช” รกร้างหรือสร้างค่า ฉันมิได้เป็นเพียงดอกหญ้าริมทาง

“วัชพืช” รกร้างหรือสร้างค่า อย่าประมาทว่าฉันเป็นเพียงดอกหญ้าริมทาง

หญ้าผือ ผือน้ำ กระดุมเงิน ดาวลูกไก่ ไข่แมงดา  หางกระรอก กระถินทุ่ง พุ่มพวง หางนกยูง สายทอง ชื่อที่เราไม่คุ้นเคยมากนัก เพราะมันเป็นเพียงวัชพืชที่ขึ้นอยู่ตามข้างทาง เรือกสวนไร่นา

เป็นสาวงามที่ซ่อนตัวอยู่ในพงไพร ไม่ได้ยิ่งใหญ่เปล่งประกาย แถมบางอย่างก็ยังรกหูรกตา ต้องคอยถางทิ้งอยู่ร่ำไป

เพราะความคิดทำให้ชีวิตของพวกเธอเปลี่ยนไป จากวัชพืชไร้ค่า ถูกนำมาแต่งตัวเสียใหม่ ให้สาวงามได้มีโอกาสเฉิดฉาย สร้างรายได้ให้กับชุมชนบ้านสะแก ในนามของกลุ่มดอกไม้ใบหญ้า

กลุ่มชาวบ้านรวมตัวกันราว 20 หลังคาเรือน ว่างจากทำนาทำไร่ก็ออกไปหาวัชพืช ที่สามารถนำมาตกแต่งแต้มสีสัน จุดเริ่มต้นจาก “ดอกหญ้าหางกระรอก” เข้าสู่ปีที่ 13 ชาวบ้านได้ประยุกต์เพิ่มเป็นวัชพืชนับ 10 ชนิด จนปัจจุบันผลิตเพื่อจำหน่ายกันแทบไม่ทัน

ดอกไม้ใบหญ้าที่ผ่านกระบวนการตกแต่งให้สวยงาม ใช้สีย้อมกกมาเพิ่มสีสันให้สดใส พร้อมตากให้แห้ง จากนั้นจะถูกส่งไปยังผู้ที่ต้องการใช้ในงานประดับตกแต่งทั้งในและต่างประเทศ

“ปฏิญญา อาจกล้า” ประชาสัมพันธ์หมู่บ้าน บอกกับเราว่า ปัจจุบัน กลุ่มดอกไม้ใบหญ้า จะต้องใช้วัชพืชเป็นตันต่อเดือน เฉพาะที่ชาวบ้านหามาขายให้ก็ตก 50-60 กิโลกรัมต่อเดือน ซึ่งเป็นปริมาณที่ยังไม่เพียงพอต่อความต้องการของตลาด

ดอกไม้แห้งจากวัชพืช จะมีอายุ 2-3 ปี ขายทั้งปลีกและส่ง หากจัดช่อจะอยู่ที่ราคา 100-500 บาทตามคำสั่งของลูกค้า ส่วนดอกไม้ที่แยกเป็นดอกหรือเป็นมัด  ราคาเริ่มต้นที่ 10-20 บาทเท่านั้น ใครสนใจก็ไปชมได้ เขามีหน้าร้านอยู่ที่ตลาดนัดจตุจักร และขายทางเฟซบุ้ค “ดอกหญ้าแห้ง ปลีก-ส่ง”

จากวัชพืชรกร้าง งดงามอยู่ข้างทาง บ้างก็มีผู้มองเห็น แต่ส่วนใหญ่ก็เป็นแค่วัชพืชที่ผ่านสายตาไป วันนี้ดอกหญ้าและวัชพืชเหล่านี้ สามาระเพิ่มมูลค่าของตัวเองได้ ด้วยหัวใจของผู้ที่มองเห็นคุณค่า

กำจัดวัชพืชพร้อมสร้างรายได้ ฉะนั้นแล้วก็อย่าประมาทว่าฉันเป็นเพียงดอกหญ้าริมทางอีกต่อไป