ปั้นฟางให้เฟี้ยว แลนด์มาร์คสไตล์บ้านเฮาก็เข้าท่าดีแฮะ
สมัยก่อนเมื่อเดินทางไปไหน จุดที่จะเล่าเรื่องราวผ่านภาพถ่ายได้ดีที่สุด ที่หลายคนมักจะนึกถึงคือ ป้ายของสถานที่นั้นๆ เรียกได้ว่า ถ้ามาแล้วไม่ได้ถ่ายรูปกับป้าย มันจะเกิดอาการตะขิดตะขวงใจเหมือนมาไม่ถึง แต่อย่ามาพูดกันในวันนี้ ถ้าป้ายนั้นไม่เก๋จริง ก็ทิ้งความคิดนั้นไปได้เลย แต่สิ่งที่ยังไม่เชย ไม่เอาท์ คือ การบันทึกภาพพร้อมเอกลักษณ์ที่โดดเด่น อาจจะต้องได้ชื่อว่า มีที่เดียวที่นี่เท่านั้น หากจะนึกง่ายๆ อย่าง วัดพระแก้ว ประเทศไทย หอไอเฟล ฝรั่งเศส หรือ หอเอนปิซ่า ของอิตาลี เห็นแล้วรู้ดีว่า อ๋อ…มาถึงแล้ว นี่คือสิ่งที่เรียกว่า “แลนด์มาร์ค” สถานที่สำคัญซึ่งเป็นเอกลักษณ์อันทรงคุณค่าของเมืองๆ นั้น และแลนด์มาร์คนี่เอง ที่เป็นกลยุทธ์ของการท่องเที่ยวในหลายๆ แห่ง เพราะในวันนี้ แลนด์มาร์คไม่จำเป็นต้องเป็นเพียงสิ่งที่สร้างคู่บ้านคู่เมืองนาน แถมยังสามารถสร้างขึ้นได้ใหม่ ไม่จำเป็นต้องยิ่งใหญ่ (แต่ถ้าใหญ่โตอลังการก็มักจะเป็นที่จดจำและดึงดูดได้ดีกว่า) ประเทศหนึ่งมีได้หลายแบบ หลายแห่ง ตั้งแต่ระดับประเทศ